Μάνχαρτ, Βίλχελμ

(Willhelm Mannhardt, Φρίντριχστατ, Μαγδεμβούργο 1831 – Ντάντσιχ 1880). Γερμανός εθνολόγος και μυθολόγος. Μελέτησε την ευρωπαϊκή λαογραφία, ασχολήθηκε με την προέλευση των μύθων και των λατρειών και υποστήριζε ότι στη βάση τους υπάρχουν κοινές ανιμιστικές αντιλήψεις σε όλους τους πρωτόγονους λαούς. Στο δίτομο έργο του Λατρεία του δάσους και του αγρού (1873 - 77), προσπάθησε να ερμηνεύσει τους αγροτικούς μύθους και λατρείες όπως παρουσιάζονται στις λαϊκές παραδόσεις των γερμανικών λαών. Ο πυρήνας των παραδόσεων αυτών βρίσκεται στην πίστη σε ένα πνεύμα της βλάστησης, το οποίο ο άνθρωπος οφείλει να σώσει και να μεταβιβάσει από την παλιά σπορά στη νέα με τη διατήρηση του τελευταίου δεματιού (μητέρας και σιταριού). Αφού ταξινόμησε τα φαινόμενα και καθόρισε μία τυπολογία, ο Μ. πέρασε στη συγκριτική εξέταση, την οποία επεξέτεινε στην κλασική μυθολογία. Άλλα έργα του: Οι δαίμονες του σταριού (1868) και Μυθολογικές έρευνες (1884).